Cri, cri, cri...un grilo son.

Hoxe Mauro veu ao cole en compañía de dous simpáticos pequerrechos: uns grilos que atopou co seu avó nun paseo polo monte.

Puidemos contemplar tranquilamente a súa cor negra, as súas patiñas, as súas antenas...

O que no tivemos foi a oportunidade de escoitar o famoso cri, cri que fan ao fretar os élitros.
Noutra ocasión será. 

 

Podedes ver as fotos aquí.